Έτσι γράφει το ημερολόγιο. Γιορτάζει ο Γεννάδιος για τους χριστιανούς, για μας τους υπόλοιπους σήμερα γιορτάζουν τα θύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και ο Κουμής, η Κανελοπούλου ο Καλτεζάς και τα τόσα θύματα των 37 χρόνων υποτιθέμενης αστικής Δημοκρατίας. Όχι μόνο όσων έχασαν τη ζωή τους, αλλά και όσων τραυματίστηκαν, βασανίστηκαν, εισέπνευσαν χημικά, πέθαναν στα κρατητήρια ή στις νάρκες του Εβρου, στον πάτο του Αιγαίου. Μιας Δημοκρατίας της οποίας τυπικά την κηδεία κάναμε χτες το βράδυ, όταν μια μη Δημοκρατική κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία, μια κυβέρνηση Τσολάκογλου που χωρίς να έχει καμία λαική νομιμοποίηση αναμένεται να διαπραγματευτεί το χρέος της χώρας με τους δανειστές, με αντάλλαγμα τη φυσική εξόντωση του λαού, αλλά και την πώληση της χώρας στα ξένα κεφάλαια. Κανενός είδους συναίνεση πολιτικών αρχηγών δε μπορεί να καταστρατηγεί το Σύνταγμα, και να υποκαθιστά τα λαική εντολή. Κανείς δε μπορεί να ζητάει από ένα λαό να πληρώσει ένα παράνομο χρέος. Ένα χρέος που κανένας λαός δε δημιούργησε και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να το πληρώσει, όταν μάλιστα πληρωμή=θάνατος. Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα, έρχονται μέρες πολύ δύσκολες έιτε έτσι είτε αλλιώς και στο χέρι μας είναι, με αγώνες και αλληλεγγύη εκεί στο δρόμο, να στείλουμε στο διάολο όλους αυτούς που θέλουν (να πάρουν) το καλό μας.
Το καλό του μπορεί να το ορίσει και να το διαπραγματευτεί μόνος του ο κυρίαρχος λαός. Εσείς μετράτε την ευημερία με νούμερα και στατιστικές, εμείς με σταγόνες αίμα. Η μελάνη σβήνει, οι λεκέδες από αίμα μένουν ανεξίτηλοι στη μνήμη μας και ζητάνε εκδίκηση για να βρουν ανάπαυση οι ψυχές μας. Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία, και προς θεού, ας μη κάνουμε ξανά τα ίδια και τα ίδια λάθη. Τα λέμε στους δρόμους σύντροφοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου