Don Quixote

Don Quixote

10.2.16

Άλλη μια μέρα

Άλλη μια μέρα να κάνουμε κηδείες και μνημόσυνα σ' αυτά που χάνουμε.
Άλλη μια μέρα στην άμυνα λες και δεν μπορούμε αλλιώς.
(Μπορούμε αλλιώς;)
Άλλη μια μέρα να κουνάμε μαντήλι σ' αυτούς και σ' αυτά που φεύγουν.
Άλλη μια μέρα χωρίς να καίει το τσιγάρο στα χείλη μας.
Άλλη μια μέρα που καιν' τα σωθικά μας αντ' αυτού.
Άλλη μια μέρα που θα μας πνίξει η νοσταλγία.
Τουλάχιστον επιβιώνουμε.
Παλιά θυμάμαι ορκιζόμουν πως θα τ' αλλάξω.
Παλιά θυμάμαι τ' ορκιζόμασταν.
Τώρα, μιλάω μ' εμένα και γελάω μ' αυτό.
Φοβάμαι πως σε λίγο θα το ξεχάσω.
Τουλάχιστον το γέλιο είναι μακροζωία.
Μακροεπιβίωση έπρεπε να το λένε.
Μου χει λείψει να γελάω χωρίς σκοτούρες.
Να γελάω με την ψυχή μου.
Μου χει λείψει να χω ψυχή.
Περισσότερο απ' όλα μου χει λείψει μια νίκη που να την πω δική μας.


Κι ακόμα περισσότερο με πειράζει που μέρα με τη μέρα το "εμείς" γίνεται θολό σαν το παλιόνερο που έμεινε από το σκούπισμα της Ιστορίας.
Τουλάχιστον απόψε κι εγώ θ' ανάψω ένα τσιγάρο.
Τουλάχιστον θα κάψουν τα χείλια μου.
Τουλάχιστον, πονάω ακόμα.
Τουλάχιστον.