Don Quixote

Don Quixote

24.1.14

Είπαν-έχουμε νικήσει και δεν το ξέρουμε




πώς γίνεται να μας νικήσανε,
και 'μεις να χοροπηδάμε αγκαλιασμένοι πάνω στο βάθρο;
παραδέξου το: ανήκουμε στη φάρα εκείνων που είναι ανίκανοι να ηττηθούν

γιατί,
έχουμε τόσο νύχτα μέσα μας,
που είναι να απορείς γιατί μας ρίχνουνε ακόμα στα μπουντρούμια
καλησπέρα δεσμοφύλακες / περάστε / καθίστε / τι να σας βγάλουμε;

γιατί,
είμαστε τόσο εύφλεκτοι από το αλκοόλ
που ανά πάσα στιγμή
μπορούμε να καταπιούμε ένα φιτίλι
-σαν τα κορδονάκια που ανάβουνε τα πορτατίφ-
και με έναν αναπτήρα BIC
ένα τσαφ απέχουμε
από το να φωτίσουμε με όλεθρο την πόλη

-αλήθεια, τι γίνονται οι αναπτήρες που ανάβουν τα φιτίλια;-

γιατί,
έχουμε τόσο πολύ ονειρευτεί ανάσκελα
που ξέρουμε καλά τι είναι η ελαφρόπετρα: ένας βράχος που του λείπει ο ρεμβασμός

θέμα βάρους

να πατάτε στις μύτες όταν σκύβετε
να βρείτε που σας έπεσε η ουτοπία

θέμα ύψους


όλοι γεννιόμαστε γύρω στα 50 εκατοστά σε κάθετη θέση από το έδαφος

μόνο που κάποια παιδιά ψηλώνουν
γιατί απομακρύνονται από τη γη
και γίνονται μικροί θεοί

κι άλλα ψηλώνουν
γιατί βλέπουν τον ουρανό να κατεβαίνει
και να τους απειλεί

εσύ;


γιατί,
η ουτοπία δε φωλιάζει μέσα στις οπές του μαγικού αυλού
κρύβεται μέσα στις τρυπίτσες του τούβλου
που σκάει
ξαφνικά
στα μούτρα της πραγματικότητας

ή και τις οπές του καυτού σίδερου που κρατάει μια νοικοκυρά,
πιστή,
μέχρι τη στιγμή
που το κολλάει
στο μάγουλο
τού φαλλοκράτη συζύγου

γιατί,
δεν ονειρευόμαστε μήπως και ξεφύγουμε απ' την πραγματικότητα
αλλά για να εισβάλουμε σ' αυτήν ζωσμένοι με εκρηκτικά
σου υπόσχομαι
θα 'ρθουν μια μέρα οι πραγματικότητες
που θα ζητιανεύουνε γονατιστές τα ό ν ε ι ρ ά μας

γιατί,
ποτέ δεν υπήρξε μαγικό ραβδί
ένα ξίφος ήτανε,
και το ξίφος που κόβει λαιμούς με μία κίνηση
δεν είναι αποτέλεσμα μαγείας;

βέβαια, ο δήμιος δεν είναι μάγος

γιατί,
έχουμε νικήσει και δεν το ξέρουμε
κι αν με βρίσκεις υπερβολικό
σκέψου μόνο
πόσες φορές έχεις ανάψει αναπτήρα για το τσιγάρο σου
τόσες που τώρα θα είχες κάψει ολόκληρη την πόλη

έχουμε στα πνευμόνια μας μια καμένη πόλη
να γιατί ανήκουμε στη φάρα εκείνων που είναι ανίκανοι να ηττηθούν

η ζωή μας,
ένα τέλειο μπούμερανγκ

portatif

Μια συγνώμη

Σας φοβάμαι λίγο. Εσάς που δεν στέκεστε στα γεγονότα, εσάς που αποστρέφετε το κεφάλι και κοιτάτε τη δουλίτσα σας. Εσάς που δεν ήσαστε έτσι, γίνατε. Φοβάμαι και ελπίζω συνάμα για την έκρηξή σας. Φοβάμαι πως θα ναι εσωτερική, μικρής ισχύος, μια έκρηξη αυτοκαταστροφική, ελπίζω από την άλλη πως θα ναι μια μια έκρηξη σούπερ νόβας που θα καταπιεί το σκοτάδι γύρω μας, που θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Λέω φοβάμαι και ελπίζω, γιατί δεν μπορεί, θα υπάρξει έκρηξη, δεν μπορεί να έχουμε μεταλλαχτεί τόσο, δεν μπορεί το σκυφτό βλέμμα να έγινε τρόπος ζωής, ένα σοκ είναι θα περάσει.

Πονάω. Νιώθω τύψεις ρε. Νιώθω τύψεις για μένα και για σας. Το Σάββατο το βράδυ είδα κι άκουσα στην πολυκατοικία απέναντί μου μια γυναίκα να καίγεται ζωντανή. Χτες, κάποιος αυτοκτόνησε, σήμερα είδα το πρόσωπο του πατέρα που έχασε 3 παιδιά και μια γυναίκα. Που τα ξεσήκωσε από το σπίτι τους στην άλλη άκρη του κόσμου για να τους πάει που ρε, να τους φαν τα ψάρια του Αιγαίου. Αν είναι καθόταν και κει που ήταν. Αλλά δεν μπορούσε. Εσείς κάνατε μπουρδέλο το σπίτι του με τους στρατούς και τους πολέμους σας. Και μου ζητάς τι, να κοιτάω αυτούς τους ανθρώπους στα μάτια; Όταν βγαίνω από το σπίτι μου να μην κοιτάω το καμένο σπίτι απέναντι, να μην θυμάμαι τα "φωτιά, φωτιά", να μην σκέφτομαι αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια κι αυτούς που πέφτουν από σκαμνιά σε σκοτεινά υπόγεια; Και θες τι; Να συνεχίζω τη ζωή μου; Να ερωτεύομαι; Να κάνω όνειρα; Να σχεδιάζω; Πώς; Αύριο θα είσαι εσύ, θα είμαι εγώ. Πώς; 

Σκύβουμε το κεφάλι και κάνουμε τον σταυρό μας που βγάλαμε τη μέρα. Κάνουμε προσευχές να φύγει αυτός ο μήνας, αυτός ο χρόνος μπας και καλυτερέψουν τα πράγματα. Και η ζωή περνάει. Και χάνουμε πράγματα, και χάνουμε ανθρώπους. Και χάνουμε καθημερινά. Δε γελάμε. Κλεινόμαστε σπίτια μας. Ντρεπόμαστε να γελάσουμε. Οι  αγώνες μας μοιάζουν πια αστείοι. Βόλτες καταδικασμένες να ηττηθούν πριν καν αρχίσουν. Μερικοί από τον καναπέ τους προσεύχονται για σωτήρες. Δεν τους νοιάζει το χρώμα και το κόστος της σωτηρίας. Αυτούς τους φοβάμαι ακόμα περισσότερο Αυτοί δεν θα είναι ποτέ δίπλα μου, δεν ήταν κι όταν γελούσα. 

Σας φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι και μένα. Φοβάμαι πως αυτός ο φόβος μας έκανε να χάσουμε οτιδήποτε μας ένωνε. Οτιδήποτε συλλογικό. Λυπάμαι. Αργούμε να φτιάξουμε τον κόσμο που υποσχεθήκαμε στους συντρόφους μας, που μας υποσχέθηκαν κι αυτοί. Και φοβάμαι περισσότερο απ' όλα, μην είναι πολύ αργά πια. Συγνώμη.

19.1.14

Είπαν-Τις Κυριακές τα μαγαζιά θα μένουν ανοικτά

του Νίκου Ξυδάκη
Το καλοκαίρι προεκτείνεται αλλόκοτα μες στον Νοέμβριο. Στους δρόμους της πόλης άλλοι κυκλοφορούν με κοντομάνικα και μαύρα γυαλιά κι άλλοι με καμπαρντινάκια και μπότες. Η διχοστασία δείχνει τους ποικίλους δισταγμούς, μια ψευδαίσθηση πολλών επιλογών, τις πολλές παράλληλες στρατηγικές επιβίωσης· ο καθείς κοιτάει πώς να βολευτεί, πώς να διαπλεύσει τον πολλαπλώς ανησυχητικό χειμώνα του 2014 χωρίς καίριες απώλειες.
Η πολύμορφη, πλην καχεκτική, ατομικότητα εκδηλώνεται στους δρόμους πολλαπλώς. Ο φθινοπωρινός ήλιος φωτίζει από χαμηλά τα πρόσωπα και τα δείχνει σχεδόν πέτρινα, σμιλεμένα σε πάγο. Η αιθρία μαλακώνει τη δυσθυμία, αλλά μέχρι εκεί· δεν κατορθώνει να απογειώσει τα αισθήματα, τη λαχτάρα για ζωή. Υπό άλλες συνθήκες… Υπό άλλες συνθήκες, τα ραδιόφωνα θα παπαγάλιζαν από όρθρου βαθέος «καλά να περνάτε». Υπό τις παρούσες συνθήκες, τα ράδια αναλύουν τους φόρους ακινήτων, κι όσοι έχουν ακόμη δουλειά και εισόδημα λογαριάζουν τους φόρους· οι άλλοι δεν νοιάζονται για φόρους, λογαριάζουν μόνο πόσο κοστίζουν δύο τσάντες στο σούπερ μάρκετ.
(Τα παιδιά του γυμνασίου φέρονται πιο ώριμα, σε κοιτάνε στα μάτια, είναι πιο μελαγχολικά, άλλαξαν τα τελευταία χρόνια, μου έλεγε φίλη καθηγήτρια στο Θησείο, έμπειρη και ευαίσθητη λειτουργός. Πιο ώριμα στα δεκατρία, δεκατέσσερα, τα υπερχαϊδεμένα και κακομαθημένα παιδιά της υπογεννητικής υπερχρεωμένης Ελλάδας. Ξεδιάλεγα αντιβιοτικά στο τραπέζι της κουζίνας και στ’ αυτιά μου αντηχούσε η λιτή περιγραφή της ωρίμανσης στα δεκατρία-δεκατέσσερα.)
Τα τραπεζάκια καταλαμβάνουν άπληστα τους πεζόδρομους, αλλά είναι τόσο πολλά τα καφενεία που δεν γεμίζουν ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, διεκδικούν με πείσμα τον δημόσιο χώρο και τον κερδίζουν, τον καταπατούν. Οι διαβάτες ελίσσονται αυτοματικά σε στενούς διαδρόμους, πάνω από ποτήρια φρέντο. Περπατούν ξεκούρδιστα, μηχανικά.
Στα φτηνομάγαζα Tiger οι κυρίες της Ερμού βομβούν συγκρατημένα. Δανέζικο ντιζάιν και κόνσεπτ, ένα Ικέα τσέπης, όλα σελφ σέρβις, κανένας πωλητής, οι αγοραστές τριγυρνάνε σαν θηρευτές ευκαιριών, όλα ημιχρήσιμα, όλα ημικαλαίσθητα ημιορεκτικά, ορισμένως όλα να φαίνονται φτηνά, να γεμίζεις μια τσάντα με δέκα-είκοσι ευρώ για μια shop therapy καθολικά made in China, υπόκωφα απεγνωσμένη. Στις ουρές η ευρωστωικότητα ραγίζει, τα ψώνια των ολίγων ευρώ έχουν εξαντλήσει ήδη το θεραπευτικό τους αποτέλεσμα. (Η Γερμανοαθηναία Σουζάνε μου είχε περιγράψει προ ετών την έκπληξή της όταν είδε ότι οι συμπατριώτες της μικρομεσαίοι Γερμανοί, μετά την Ατζέντα 2000 του Σρέντερ, μπορούν πια να ψωνίζουν μόνο από τα κινέζικα.)
Σε τέτοια μαγαζιά με περιττά φτηνά κινέζικα θα πάνε να ψωνίσουν κυριακάτικα οι νεόπτωχοι. Αντί για τη Θεία Λειτουργία ή τον καφέ με εφημερίδες, αντί της εκδρομούλας με ταβέρνα, αντί του οικογενειακού γεύματος, θα σπεύσουν να διασκεδάσουν τη φτώχειά τους με ψώνια, να βουτηχτούν στην ειρωνεία: να αγοράσουν ό,τι δεν πρόλαβαν όλη την εργάσιμη εβδομάδα - όσοι έχουν ακόμη εργασία.
Το πάρτι της αφθονίας είναι ανάμνηση θαμπή, ματαιωμένη βουλιμία. Στο τεράστιο σούπερ μάρκετ ζητάνε φρέσκια ρικότα, η υπάλληλος χαμογελά με συγκατάβαση «πάνε αυτές οι εποχές, τώρα φέτα…». Σ’ έναν όροφο πολυκαταστήματος της Ιπποκράτους, εκεί που πρόπερσι συνωστίζονταν οι πελάτισσες ανάμεσα σε κατάμεστα ράφια, τώρα ερημιά. Ολα τα ράφια άδεια· τα λιγοστά προϊόντα, τα ίδια και τα ίδια, είναι απλωμένα στους πάγκους, αραιά, στολισμένα για να δείχνουν πολλά. Σε τέτοια άδεια μαγαζιά θα πάνε, λέει, οι νεόπτωχοι να σουλατσάρουν τις Κυριακές της Υφεσης. Θα βγουν από τα δανεικά επισφαλή σπίτια και θα μπαινοβγαίνουν σε φούρνους που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιακό με πρώην υψηλό ενοίκιο, θα προσπερνούν μισοάδεια καφενεία και βιτρίνες, σαν τα ζόμπι του Ρομέρο στο ανωφελές mall.
Εικόνες από το παρελθόν των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, εικόνες από το χρεοκαπιταλιστικό παρόν. Η ενδόρρηξη μάς συνδέει υποδόρια με τη Ρωσία του Γέλτσιν. Ενας κόσμος ραγισμένος βυθίζεται εντός του, χωρίς φωνή, χωρίς λυγμό. Υπόκωφα, σχεδόν βουβά, η ενδόρρηξη έρπει στους ηλιόλουστους δρόμους, γεμίζει τα αστικά διάκενα, ορίζει τις συμπεριφορές. Στα μουδιασμένα χείλη διαβάζεις ίδια μουρμουρητά «δεν πάει άλλο έτσι», «να βρω τη δόση», «ευτυχώς είμαι κοντά στο μετρό», «ήρθε η ΔΕΗ», «καλά που δεν πιάσανε τα κρύα», «έχει υπόλοιπο ο λογαριασμός μισθοδοσίας;», «γιατί μου το ’πε αυτό;», «θα προλάβω το εφάπαξ;», «τις Κυριακές τα μαγαζιά θα μένουν ανοιχτά»

Καμμένη σάρκα



4 το πρωί να πετάγεσαι με ένα σπαρακτικό "φωτιά, φωτιά". Να βγαίνεις στο μπαλκόνι και να βλέπεις αυτό. Μετά να σου λένε οι γείτονες για άλλο ένα "μαγκάλι" δίπλα σου, με ένα ακόμα θύμα, μια γυναίκα. Δε ρώτησα πως τη λέγανε, πόσο χρονών ήταν, αν είχε φίλους, παιδιά, εγγόνια, όνειρα ή απλά χάπια και άγχη για τη σύνταξη. Ντράπηκα. Αυτό. Και γυρίζοντας σπίτι ο αέρας μύριζε καμμένη σάρκα. Τον πολιτισμό σας...



Υγ: Ήταν 62 χρονών. Και ένα ακόμα θύμα (εκεί το μέτρημα έχει χαθεί) του ακήρυχτου πολέμου. Ο πόλεμος πάντα ταξικός, αλλά τώρα, σήμερα το βουλώνουμε.

18.1.14

Η κουζίνα

Έκλεισε τα μάτια της κουζίνας και την αποχαιρέτησε βουβά. Για πάντα. Είχε έρθει καιρός για δίαιτα. Αναγκαστική αυτή τη φορά. Μαζί με την κουζίνα θα άφηνε και το σπίτι –ήταν επιπλωμένο. Θα άφηνε πρακτικά τη ζωή του για τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον, πρακτικά όσο θυμόταν τον ενήλικο εαυτό του δηλαδή. Τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής του ήταν η προσπάθεια απόδρασης από τη φυλακή της ελληνικής επαρχίας, μια προσπάθεια που ολοκληρώνεται με τις πανελλήνιες, συνήθως τελικά σαν ολοκλήρωση της ποινής λόγω καλής διαγωγής. Όχι πως δεν έζησε καλές στιγμές σαν παιδί, φυσικά και υπήρχαν πολλές τέτοιες και μάλλον ή ανάγκη να ζήσει περισσότερες τέτοιες τον έκανε να πετάξει τη σκούφια του με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Τη βαλίτσα με τα ρούχα του την είχε φορτώσει νωρίτερα.

Το σπίτι στον τόπο σπουδών δε το πολυψύρισε, το βρήκε πολύ εύκολα, δυαράκι, επιπλωμένο σε διώροφη κατοικία με πίσω κήπο, απόκεντρο για να μπορεί να κάνει και τις βόλτες του και η από πάνω να μένει –πλην καλοκαιριών- στον Καναδά. Τυχερή μα και τέλεια επιλογή. Σιγά σιγά άρχισαν να αραιώνουν τα ταξίδια προς το σπίτι του, αλλά και οι επισκέψεις των γονιών του. Καταλυτικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το ότι έμαθε να μαγειρεύει. Η δυνατότητα του να φτιάχνει μόνος του το φαγητό του, του έδωσε μια ανεξαρτησία που δεν είχε φανταστεί. Εντάξει και το πλυντήριο ήταν χρήσιμο, αλλά το άλλο ήταν βασική ανάγκη. Ήταν το κόψιμο του ομφάλιου λώρου, ήταν αυτό που τον έκανε ανεξάρτητο, το πρώτο σκαλοπάτι για την άνοδο. Ήξερε πως αν είχε ρεύμα και νερό, δε θα έμενε ποτέ νηστικός. Το πιο σημαντικό πράγμα.


Για αυτό και τώρα, 10 χρόνια μετά, αποχαιρετώντας αυτή την σκληροτράχηλη κουζίνα, κλείνοντάς της τα μάτια για τελευταία φορά, ένιωθε πως αποχαιρετούσε έναν δικό του άνθρωπο. Η πιο σημαντική απώλεια, που κουβαλούσε μαζί της την αβεβαιότητα για το αύριο. Έκλεισε βαρύς την πόρτα πίσω του.  Ένιωθε ξανά πως άρχιζε από την αρχή. Αυτή τη φορά, χωρίς τον ενθουσιασμό της πρώτης.

10.1.14

Η στρατηγική της συνεχούς παραπλάνησης

Αυτή η τακτική αποπροσανατολισμού είναι σατανικά ιδιοφυής. Και μάλιστα δε γίνεται να αποτύχει. Με τόσες διχάλες στο δρόμο σου ή θα χαθείς, ή στην καλύτερη θα φτάσεις τραγικά αργά στο ραντεβού σου με την εκάστοτε συγκυρία. Άσε που θα σαι μόνος σου ή τουλάχιστον με πολύ λίγο κόσμο.

Για παράδειγμα. Έχουμε και λέμε. Ταχυδρομικό ταμιευτήριο. Η κουβέντα αρχίζει και τελειώνει εδώ. Μιλάμε για εκατομμύρια εκατομμυρίων που θα μπορούσαν δυνητικά και αν είχαμε ένα οργανωμένο έστω στα βασικά κράτος να μας ξελασπώσουν. Ένα αστικό κράτος. Γάμα το πως φαντάζομαι τον κόσμο και τι κάνω για να κάνω το φαντασιακό μου, περισσότερο ή λιγότερο ρεαλιστικό κάθε πρωί. Αστικό κράτος. Δημοκρατία. Νόμοι. Δικαιοσύνη. Ανεξαρτησία. 

Αντί αυτού. Χριστόδουλος Ξηρός. Τρομολαγνεία.Μονταζιέρες, βίντεο από το 90'. Λες και θα έπρεπε να τρομοκρατεί εμένα και σένα το γεγονός ότι απέδρασε ο 60 χρονος Ξηρός. Πιο ολύ με τρομοκρατεί ο λογαριασμός της ΔΕΗ.

Λιάπης, Καμμένος, σκάνδαλα της πλάκας για να περνάει η ώρα, σκάνδαλα που δε θα καταλάμβαναν πάνω από 5 λεπτά άλλες εποχές.

Διαμαντόπουλος και προσβολή στα θεία, που όταν το 90' έβγαζε ο Κωστόπουλος στον ΚΛΙΚ τον Πανούση ντυμένο παπά ούρλιαζαν όλοι για το πόσο μπροστά είναι και το 2014, σταυρώνουμε το Διαμαντόπουλο για μια πετυχημένη ή αποτυχημένη σάτιρα.

Γκέη φιλιά. Λες και μετά από 2014 χρόνια από την έλευση του Χριστού, είναι παράλογο να φιλιούνται ερωτευμένοι άνθρωποι και όχι να πιστεύεις πως το νερό μπορεί να αγιαστεί. 

Τέλος πάντων τα 2 τελευταία ήταν κάπως άστοχα γιατί άπτονται της ιστορίας, της γεωγραφίας και της ψυχοπαθολογίας του μέσου Έλληνα και αν το ανοίξουμε αυτό θα ξεφτιλιστούμε οικτρά από κάποιον που ΄πιθανότατα έχει πολλές περισσότερες γνώσεις.

Οπότε, με γρήγορο βηματισμό, στο προκείμενο. Τατσόπουλος. Ναι, είναι μαλάκας, όχι δεν είναι πράκτορας του συστήματος, ναι χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης και υπάρχουν αρκετά εμφανή συμπτώματα για έναν πεπειραμένο γιατρό να κάνει μια τέτοια κρίση. Αλλά αν χρήζει ο Τατσόπουλος ψυχιατρικής παρακολούθησης, τότε όλοι οι υπόλοιποι που ασχολούμαστε με τον απίθανο αυτό τύπο, όταν ξαναλέω ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ, τι πράγματος χρίζουμε; Έχετε καταλάβει πόσος χρόνος έχει χαθεί στο ίντερνετ για να πληκτρολογηθεί το όνομα Τατσόπουλος; Σίγουρα αν τον αθροίζατε κάποιος από σας θα μπορούσε να κάνει το γύρo του κόσμου όσο εμείς οι υπόλοιποι θα συνεχίζαμε να τσακωνόμαστε για το φαινόμενο Πέτρος.

Το παιχνίδι είναι καλά στημένο. Το δόλωμα το τρώμε αμάσητο. Η κρίση έχει τονίσει στο έπακρο τις όποιες αντιθέσεις έχουμε, στο ίντερνετ χάνεται ο τόνος, η χροιά, η υπομονή και ο κανιβαλισμός είναι άμεσος και απόλυτα αποτελεσματικός. Αν ο Τατσόπουλος δεν είχε ίντερνετ, δε θα τον ήξερε ούτε η μάνα του πιθανότατα, αν δεν είχε ίντερνετ τον τελευταίο χρόνο, μάλλον θα ήταν ακόμα βουλευτής., προσέχετε που το πάω ε; Τα συμπεράσματα δικά σας. Το παιχνίδι δείχνει πάντως λιγάκι δύσκολο να γυρίσει στην προκειμένη στιγμή που δεν έχουμε καταλάβει καν οτι είμαστε σε δάσος, πόσο μάλλον να το δούμε κι όλας.

9.1.14

Είπαν-Πάνος Θεοδωρίδης (ένα πολύ σημαντικό κείμενο είτε επιβεβαιωθεί, είτε όχι)

Τον παγιδεύουν, τον παγιδεύουν πάρα πολύ τον Σύριζα.

Και το ζήτημα είναι πως δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους.Φέρονται ως ντουρντουβάκια. Με σπαθί που είναι ραγισμένο. Οι Έλληνες ψηφοφόροι, στατιστικώς δεν μπορουν να καταλάβουν κατά 50% τι λεει ένας λογαριασμός ΔΕΚΟ, και είναι ικανοί κατά 40% να κατέβουν από την Μακρακώμη για να δουνε από κοντά τη Μενεγάκη. Δεν γνωρίζουν από πολιτικη και έχουν φοβίες. Μερικοί μη Συριζικοί,κυβερνητικοί ή βοηθοί τους, που έχουν αναλαβει εργολαβικώς την παραποίηση του λαικου ενδιαθετου, δουλεύουν στους εξής πυλωνες.

Βραδεία ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ με αποδοχή διαφόρων ενστάσεών του, όπως με το 25άρι, αφ΄ενός για να ηρεμήσουν οι ψηφοφόροι που απέμειναν, αλλα και για να μετατρέψουν μερικοι πασοκογενείς του Σύριζα το αφτί των σε παντόφλα. Προλαβαίνουν έως τον Μάιο να συνέλθουν;

Αν όχι, θα ετοιμάσουν συναισθηματική επιστροφή του εγγονού ΠΑΣΟΚ στην Οικογένεια. Δεν θα φέρει δραματικες ανασυστάσεις του εκλογικου σώματος, αλλα το Παιδί μπορεί να πείσει το 8% των συνελληνων πως εξαπατήθηκε και άλλοι φταίνε.Αρα η τάση προώθησης πασοκάδων προς τον Σύριζα θα επιβραδυνθεί.

Ο ένας Ξηρός στη Λαρισα και ο άλλος να παραβιάζει την άδειά του και ιστορίες με τις «γενιές των τρομοκρατών», είναι ασφαλίτικες δουλειές, άκρως αποδοτικές που εν Ελλάδι ακμάζουν τουλαχιστον από την εποχή του Τζουμπέ, και δεν ανακατεύω τους ρουφιάνους που έδρασαν το 1821. Όταν και όποτε βγαίνει Συριζαίος (επι των οποίων ο απλός λαός άρχισε να φοράει καπέλο ευμάρειας και απόψεις απροσγείωτες, ενώ του Τραγάκη είναι κομιλφό, μη γαμήσω) και λεει πως η Δημοκρατία πρέπει να είναι επιεικής, η Χ.Α και η Κυβέρνηση τσιμπάνε ποντάκια. Μη έξυπνων ανθρώπων, μη παραγωγικών και μη αποτελεσματικών,ποντακια αλλα σε αριθμο υπερτερουν των υπολοίπων και χρειάζονται για κυβέρνηση.

Πολλοί διανοούμενοι του Σύριζα φέρονται ωσάν χαζά παιδιά χαρά γεμάτα, με πληθος σάτιρας κατά του Πάσχου και του Μόσχου και του ενός και του άλλου, τους οποίους διαβάζουν 2 χιλιάδες άνθρωποι και συμφωνουν μαζί τους 150,23 κι αυτοί σπαλομπριζόλες. Λυκόσκυλα πέριξ μιάς χαμένης υπόθεσης. Το σφάγιο το έφαγαν ήδη οι ύαινες.

Με άκρα θλιψη έχω να πώ «κάντο όπως ο Μπέκαμ» βάζοντας στη θέση του Μπεκαμ τον Ανδρέα. Από την ανυπαρξία και τον ακτιβισμό σε κυβέρνηση, δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι.Πρέπει οι κλινικως αγράμματοι, τα στουπέτζια, οι μορφωμένοι που σείουν τα μαλακισμένα των πτυχία να το βουλωσουν τελεσιδίκως. Θέλει δουλειά αντιπολίτευσης, οργανωμένη και οι πρώτες εκλογές θα είναι οπωσδήποτε του Σύριζα. Αν πανε όπως πάνε, θα είναι οι τελευταίες τους. Δεν έχουν αφήσει δόλωμα για δόλωμα που τους ρίχνουν. Σε μερικες περιπτώσεις καταπίνουν και το αγκίστρι.


Μια εβδομάδα πριν τις Ευρωεκλογές (α) θα ανανήψει μέρος του ΠΑΣΟΚ (β) θα υπάρξει μίσος ενστόλων(και χαρά συνταξιούχων) εναντίον του Σύριζα (γ) «σύλληψη επικινδυνου τρομοκράτη» που αντιστοιχεί σε 5% μεταστροφή ψήφων υπέρ της «ησυχίας» και (4)ένα «σκανδαλάκι» με μπλεγμένον κάποιο Συριζιώτη. Εξάλλου, κι άλλοι θα υποφέρουν. Λχ, τον Λιάπη και το Λήντερ του το βγάλανε για να ενοχλησουν τον Καμμένο και το δικό του Ληντερ.

Χαιρετίσματα, κλωνάρια και λεβέντες μου, πως τους Αποστάτες τους μισούσαμε παραπάνω από τα δικά σας αρνητικά αισθήματα για την ΧΑ. Και νεκροί υπήρχαν, και αδικαίωτοι έμειναν εκείνοι οι αγώνες, παρά τα φτυσίματα και τις ρέχες. Και όλοι μετά,στη Χούντα, συγχωρέθηκαν. Με την απάτη του περισεύματος, θα μας χώσουν μια εικοσάρα δις «βοήθεια»που θα αποκλείει κάθε απαγκιστρωσή σας από την ευρωζώνη.Και μετά θα κυβερνήσετε, εάν ξεπεράσετε τις νάρκες, τα εμποδια και την υπνωτικη ναρκοληψία σας. Σα Λαμπράκηδες του 1964 κάνετε. Πούλμαν της Χαράς και ο Παπαδόπουλος να βάζει ζάχαρη σε τεπόζιτα στον Εβρο, αλλα από συναυλιες και δάκρυα, τίποτε άλλο. Αυτοί τα τανκς,εμείς τα τραγούδια. Ειδύλλια στον Κήπο των Αριστερών Συμβόλων.


Σκεφτήτε πρακτικά. Θα σαρώσετε με 35 και 38% στις πόλεις, αλλα χρειάζεστε τουλαχιστον 8-10% στην άλλη Ελλαδα, των χωριών και των κωμοπόλεων ,εκεί που έχετε εκλεγμένους βουλευτές 1200 σταυρών. Βάλτε κανέναν σοβαρό άνθρωπο από αυτους που οι κουκουρούκου ψηφοφόροι θεωρουν σοβαρους.Εδώ διαφέρετε από το ΠΑΣΟΚ, που μάζεψε το 1981 την σωρευμένη σιχασιά κατά της χουντας. Με Κανταφικούς!Με χουντικούς! Με τις δικες του συνιστώσες, πεταμένες έξω και να λενε «σακάτηδες»τους ανάπηρους από εκρηκτικά σαν τον Σάκη Καράγιωργά! Και τον Παναγούλη νεκρό! Και τα αρχεία της ΕΣΑ θαμμένα!Και πάλι τρέλαναν τον κόσμο με την τετραετία της ακυβερνησίας τους, επειδή ο Ανδρέας δανείστηκε και τους διπλασίασε τα μιστά! 

Ακόμη πιστεύετε πως θα νικησετε επειδή θα προσφέρετε Δημοκρατία; Θα νικησετε άν σας προσφέρουν οι ψηφοφόροι την ψήφο τους. Κι άς είναι διασαλευμένοι, άσχετοι ,πονηράντζες. Στο χέρι σας είναι ,ασκωντας την κατάλληλη πολιτική, να τους αλλαξετε, ή να μη σας ενοχλούν.

Μεγάλο άχτι έχετε να προσλάβετε πολιτικως ορθους ψηφοφόρους. Δεν πρόκειται. Δεν υπάρχουν.

Οσο γι΄αυτο που δεν πήγατε στις παράτες της Προεδρίας επειδή «ήταν γιά συναυλία», χαιρετίσματα πως οι Ευρωσκεπτικιστές κατουρήθηκαν απο τη χαρά τους που έχουν επιτέλους ηγεσία με τέτοιο πόθεν έσχες...

8.1.14

Ταληράκια

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα για τις πλειοψηφίες του τόπου

-Ο Ελληνικός (αφού μιλάμε με εθνικούς όρους) λαός έπνιξε άπειρες προσπάθειες επανάστασης κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας
-Συνεργάστηκε σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην Κατοχή με τους καταχτητές.
-Η Χούντα είχε την αποδοχή του.
- Αν ανασταίνονταν ο Αντρέας θα έβγαινε με 80+% ακόμα και μετά από 4 χρόνια μνημονίου
- Ψήφισε σε τεράστιο ποσοστό Χ.Α γιατί δε ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ να αναλαμβάνει ευθύνες
- Βιάζει τα παιδιά του, δέρνει τις γυναίκες του, κλέβει τα αδέρφια του κτλ κτλ (πιάνετε το όλο κόνσεπτ)
- Γαμάει, ξενογαμάει (ακόμα καλύτερα), λαμογιεύει, και αν δεν πιαστεί ακούει και μπράβο από τους γύρω του
-Έχει δηλαδή απίστευτα κοντή μνήμη και τεράστια χέρια
- Είναι συντηρητικός μέχρι αηδίας, όταν πρόκειται για τους άλλους
- Έχει ΠΑΤΡΙΔΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, άσχετα αν δεν έχει τίποτα από όλα αυτά
-Ξέρει τον Κωστόπουλο και τη Μενεγάκη και νομίζει πως ο Καββάφης είναι ο Σέντερ που πήρε ο γαύρος από τον Πανιώνιο
- Λέει μέσα στο ίδιο 5λεπτο "Χούντα χρειάζεται" και "17Ν χρειάζεται"
- Δεν ξέρει Ιστορία και νομίζει πως οι πρόγονοί του ήταν κάτι γαμιάδες ιμπεριαλιστές με τεράστιες ψωλές και 4ψήφιο iq που έφτιαξαν τα πάντα κι άρα αυτός τιμής ένεκεν μπορεί να κάνει τη ζωάρα του
-Είναι αμόρφωτος (και) λόγω δικιάς του ευθύνης
-Δεν είχε ποτέ πλήρη ταξική συνείδηση (σ' αυτό βοήθησαν και οι γεωπολιτικές/ιστορικές συγκυρίες)
-Συμπληρώστε εσείς αν ξέχασα κάτι

Είναι λογικό λοιπόν ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει μέσα από εκλογές αυτό το λαό να μη βάζει χέρι στο "γαμιά-νομιμόφρονα και ψύχραιμο" Τατσόπουλο που είπε την "τεκμηριωμένη και χρηστή" άποψή του και να βάζει χέρι στους αθώους Διαμαντόπουλους που "πρόσβαλαν" τα θεία.

Οκ;;