4 το πρωί να πετάγεσαι με ένα σπαρακτικό "φωτιά, φωτιά". Να βγαίνεις στο μπαλκόνι και να βλέπεις αυτό. Μετά να σου λένε οι γείτονες για άλλο ένα "μαγκάλι" δίπλα σου, με ένα ακόμα θύμα, μια γυναίκα. Δε ρώτησα πως τη λέγανε, πόσο χρονών ήταν, αν είχε φίλους, παιδιά, εγγόνια, όνειρα ή απλά χάπια και άγχη για τη σύνταξη. Ντράπηκα. Αυτό. Και γυρίζοντας σπίτι ο αέρας μύριζε καμμένη σάρκα. Τον πολιτισμό σας...
Υγ: Ήταν 62 χρονών. Και ένα ακόμα θύμα (εκεί το μέτρημα έχει χαθεί) του ακήρυχτου πολέμου. Ο πόλεμος πάντα ταξικός, αλλά τώρα, σήμερα το βουλώνουμε.
Υγ: Ήταν 62 χρονών. Και ένα ακόμα θύμα (εκεί το μέτρημα έχει χαθεί) του ακήρυχτου πολέμου. Ο πόλεμος πάντα ταξικός, αλλά τώρα, σήμερα το βουλώνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου