Έχω βαρεθεί να ακούω για εκλογές. Έχω βαρεθεί τρεις μήνες όποτε κάνω το λάθος να ανοίγω την τηλεόραση να ακούω τη μία μαλακία μετά την άλλη. Στεναχωριέμαι που το πι σι μου δεν έχει φίλτρο και έτσι δεν μπορώ να αποφύγω αυτή τη λάσπη προπαγάνδας και κακογουστιάς που υπάρχει. Ξεκαθαρίζω δε εξ αρχής πως σε οικονομικές αναλύσεις(μαθητευόμενος μάγος δεν είμαι) ούτε σε σπέκουλες και ιδεοληψιες.
Με απασχολεί πολύ το αν θα ψηφίσω ή όχι, μιας και αυτές οι εκλογές (όπως και οι προηγούμενες) είναι πολύ διαφορετικές από οποιεσδήποτε άλλες. Αρχικά, πρέπει να μετρηθούμε, πόσοι από δω και πόσοι από κει, συσχετισμοί, ξέρεις, όσο εύθραστοι και αν είναι αυτοί. Με απασχολεί ακόμα περισσότερο γιατί δεν υπάρχει κίνημα και γιατί όλα είναι παγωμένα, αλλά ούτε εκεί μπόρεσα να βρω απάντηση όσες κουβέντες κι αν έκανα.
Και μετά τα άλλα, τα ουσαστικά, ξέρεις πως με τις εκλογές στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, έιναι ένας ελεγχόμενος, αστικός θεσμός που παίρνει την εξουσία από τα χέρια του λαού και μέσω της ανάθεσης τη δίνει σε κάποιους, υποτίθεται πιο ικανούς να αποφασίσουν για μας.
Πριν 13 μήνες ο κόσμος βγήκε στις πλατείες με το σύνθημα "Άμεση Δημοκρατία τώρα". Αυτό σε καμία περίπτωση δε μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από τους τωρινούς θεσμούς. Παρόλα αυτά η ανάγκη του κόσμου ενα ακουστεί είναι παραπάνω από εμφανής, και για πρώτη ίσως φορά στην Ιστορία, ψηφίζει όχι απαραίτητα τιμωρώντας, αλλά ξέροντας πως η ψήφος του δε μπαίνει σε καμία λογική παζαρέματος, γιατί δεν υπάρχει πια τίποτα να παζαρευτεί.
Τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, η ανεργία βρίσκεται στα ύψη, άνθρωποι αυτοκτονούν, η παραγωγική βάση της χώρας έχει καταστραφεί, γενικώς τα πράγματα είναι και θα είναι σκούρα ότι κι αν γίνει. Από κει και πέρα δε ξέρω κατά πόσο μια Αριστερή κυβέρνηση μέσα σε αυτή την άκρως νεοφιλελέθευρη Ευρώπη θα ήταν μια λύση, από την άλλη όταν κάποιος ψηφίζει για αξιοπρέπεια και ελπίδα δε μπορώ να του πω μη το κάνεις, και αυτή τη στιγμή κάθε ψήφος στην αριστερά είναι ψήφος αξιοπρέπειας και ψήφος ελπίδας. Είναι ψήφος για να χουμε αύριο φάρμακα στα νοσοκομεία (όσο λαικίστικο και αν ακούγεται και αυτό), είναι ψήφος για να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, είναι ψήφος ζωής.
Σε περίπτωση δε νίκης μιας δεξιάς κυβέρνησης, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα. Η κοινωνική έκρηξη που την περιμένουν κατά το Σεπτέμβρη δε ξέρω ούτε αν θα υπάρξει ούτε που θα οδηγήσει και να πω την αλήθεια φοβάμαι πολύ το ενδεχόμενο ένα (ακόμα) μεγαλύτερο κομμάτι της όχι και τόσο προοδευτικής και ανεκτικής μας κοινωνίας να εκφασιστεί.
Ακόμα και αν ψηφίζω λοιπόν (που στην τελική θα το κάνω), με απασχολεί πάρα πολύ το τι. Παρόλα αυτά, δε μπορώ να πω σε κάποιον που θα ψηφίσει αριστερά να μην το κάνει, ή να μη συμμετέχει στη διαδικασία. Είναι ανήθικο, από τη στιγμή που όλες οι βεβαιότητες έχουν καταρρέυσει και κανένας από τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας δε φαντάζει ρόδινος. Ψηφίστε λοιπόν για την Ελπίδα, αλλά για μια ελπίδα που θα την οικοδομήσουμε όλοι μαζί από τη Δευτέρα στους δρόμους, και στους χώρους δουλειάς.
Ψήφος στην Αριστερά λοιπόν, όπως κι αν εκφράζεται αυτή, και με την έξοδο από το παραβάν ετοιμότητα για έξοδο στο δρόμο, για κατασκευή κοινωνικών δομών, για το ξαναζωντάνεμα της χαμένης μας αλληλεγγύης, για την πραγματική αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου