Antios, dia de nome

Ήταν μια γεμάτη μέρα. Δε ξέρω ακόμα αν μου αρέσουν οι γιορτές. Μου αρέσουν τα δώρα αλλά και εκεί είμαι πολύ περίεργος-αν δε με ξέρεις καλά μη μου κάνεις-θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποια γενέθλια που ήμουν με τη Μαρία(όπως και οι Χατζιφραγκέτα είχα και γω τη Δικιά μου Μαρία-trademark για δύο χρόνια) και η καημένη έκανε το "λάθος" να μου φέρει σερβίτσια για δώρο γενεθλίων.Μοιραίο λάθος, και σφαλιάρα στον εγωισμό μου, καημένη Μαρία, βρεθήκαμε να κλαίμε στα πατώματα. Τότε όμως ήσουν 19 και ήμουν 21 και θα δινα τα πάντα να μπορούσα να ξανάμαι 21 με τα σημερινά μου μυαλά. Τέσπα, πάλι ξεφύγαμε, αλλά όταν είσαι ένα παρανοικό ανδροειδές αυτό συμβαίνει συχνά. Έλεγα ότι δε ξέρω αν μου αρέσουν οι γιορτές. Μου άρεσε που με θυμήθηκαν κάποιοι άνθρωποι, δε μου άρεσε που με ξέχασαν κάποιοι άλλοι, αλλά μου άρεσε ακόμα και ότι κάποια φαντάσμα του παρελθόντος (ενοχλητικά φαντάσματα) δεν έκαναν την εμφάνιση τους.

Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να περιμένεις μια συγκεκριμένη μέρα για να δείξεις σε κάποιον ότι τον σκέφτηκες και τον θυμήθηκες και να μη πάρεις απλά ένα τηλέφωνο όποτε; Γιατί να ζητάς αφορμές;

Ας σταματήσω να γκρινιάζω όμως. Για πολλούς και διάφορους ορατούς αλλά και αόρατους λόγους είμαι πολύ πιεσμένος και δεν είμαι καλά. Συνειδητοποίησα πρόσφατα πως είμαι ένας άνθρωπος που ζει για να τρέφει τις αντιφάσεις του (και γαμώ ατάκα κετευθείαν για βιβλίο :P), και πρέπει να το χωνέψω αυτό. Και είναι δυκολοχώνευτο το γαμημένο και οι σόδες δεν κάνουν δουλεία. Μου χει κάτσει σα βαρίδι, όχι μόνο στο στομάχι, αλλά παντού πάνω μου και δε το βλέπω να σηκώνεται εύκολα.Που θα βρει καλύτερα;

Σκατά, και τα δύσκολα έρχονται. Μια απόδραση θα ήταν ότι πρέπει, να σταματήσει να λειτουργεί το κεφάλι μου σε αυτές τις στροφές γιατί θα το κάψω και θα έρχεστε να μου φέρνετε τσιγάρα στο Δσφνί και να παίζουμε σκάκι(έτσι κάνουν στις ταινίες-οι περισσότεροι μάλλλον είναι και καλοί- ενώ δεν έχω δει PRO σε τρελάδικο, ίσως για να μη πλακωθούν με τα χειριστήρια). Για αυτό λοιπόν μάγκες οργανώστε σιγά σιγά ταξίδι μοναχά για πάρτη μας γιατί δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη και τα σχετικά. 

υγ: Δύο στιγμές χτες μου έδειξαν πόσο πολύ έχω αρχίσει να μαθαίνω τους φίλους μου, και να κάτι για το οποίο θα πρέπει να νιώθω περήφανος. Καλημέρες.

υγ2: Εσύ εκεί πέρα κουράγιο, μη πελαγώνεις, δε ξέρω τι άλλο να σου πω...