Όταν ο εχθρός σου (Αδωνις) σου δίνει συγχαρητήρια γιατί διατηρείς την αστική νομιμότητα, κοίτα να δεις τη μαλακία εχεις κάνει, ΚΚΕ. Ναι, σε σας μιλάω, παραφράζοντας λίγο το σύντροφο Λένιν και φέρνοντας τον στα του σήμερα, πάντα. Τέλος πάντων, έχουμε το άσχημο αλλά ατυχές (ακούγομαι πολύ αηδιαστικός, ξέρω) γεγονός του θανάτου ενός ανθρώπου, επειδή ένα κόμμα αποφάσισε να το παίξει πατέρας ενός κινήματος που δεν έχει μάνα, επειδή θέλησε να πίασει καλύτερη θέση μπροστά στις κάμερες του ΣΚΑΙ, επειδή κάποιοι προβοκάτορες μαζί με κάποιους ανεγκέφαλους με μαύρα αποφάσισαν να πετάνε μολότοβες στα μούτρα ανθρώπων, επειδή ανεχόμαστε να ζούμε σε μια κοινοβουλευτική χούντα, και επειδή μετά πάμε χαλαροί και πίνουμε το ουζάκι μας, πιστεύοντας πως έχουμε κάνει το επαναστατικό μας καθήκον. Μέχρι πότε; Και όταν έρθει η απόλυτη εξαθλίωση τι; Και τι ακριβώς μας κάνει πολιτικά υποκείμενα που είναι χρήσιμα για τους γύρω τους και το καλό τους; Πολλές ερωτήσεις και σχεδόν καταθλιπτική διάθεση σε ένα βράδυ που θα μπορούσε να είναι βράδυ χαράς. Θα έχουμε να πούμε πολλά τις επόμενες μέρες και η ιστορία θα καταγράψει παράξενα γεγονότα που ακόμα δε μπορούμε ούτε να τα φανταστούμε. "Ούτε ΠΑΜΕ, ούτε ΓΣΕΕ, πάρε τον αγώνα στα χέρια σου Λαέ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου