Ένα πιάτο στο κεφάλι

-Μα ποιος θα ευχόταν να φάει ένα πιάνο στο κεφάλι;

Ένα ορθογραφικό λάθος. Το σενάριο ήταν το παρακάτω: Εκεί που περπατούσε αμέριμνος έπεφτε πάνω του ένα πιάνο. Αυτό γινόταν στην αρχή του βιβλίου (στις πρώτες 15 σελίδες) και από κει και πέρα, με τον ίδιο νεκρό εξελισσόταν η ιστορία, προχωρούσε η ζωή, τελείωναν οι σελίδες, οι ήρωες έφταναν κάπου, το βιβλίο έκλεινε μέχρι να το πάρει στα χέρια του κάποιος άλλος και όλα να ξαναρχίσουν από τη αρχή με ένα πιάνο να πέφτει κι εκείνον νεκρό. Έλα που ο δαίμονας του τυπογραφείου είχε κέφια...

Εκεί που περπατούσε αμέριμνος, έπεσε στο κεφάλι του ένα πιάτο, σύμφωνα με κάποιον απρόσεκτο διορθωτή, ίσως ακόμα ακόμα και λόγω συγγραφικού λάθους. Και εκείνος, λιγάκι ζαλισμένος -ε, και σεις θα ήσαστε αν τρώγατε ένα πιάτο στο κεφάλι, αλλά αρκετά ζωντανός, να πρέπει να ζήσει μια ιστορία που όλοι τον θεωρούν νεκρό και συμπεριφέρονται σα να λείπει. Μια εφιαλτική μέρα της μαρμότας. 185 μαρτυρικές σελίδες, αν και περισσότερο πονούσε η σελίδα 82 (από τη μέση και κάτω ως την πρώτη πρόταση της 87).

Έλα, πες το, και συ θα προτιμούσες το πιάνο.


Και μια υποσημείωση: Από αύριο θα προσπαθούσε να αλλάξει την ιστορία.