Don Quixote

Don Quixote

10.1.13

Ολα είναι δρόμος

Από μικρός δεν ξεχώριζε στις παρέες του, δεν ήταν ούτε πολύ αστείος, όυτε πολύ καλός σε κάποιο άθλημα, ούτε εξαιρετικός μαθητής, ούτε κάτι άλλο. Γενικά περνούσε απαρατήρητος, του άρεσε αυτό δηλαδή. Το χαμηλό προφίλ. Δεν τον πολυενοχλούσαν και έτσι δε χρειαζόταν να ενοχλεί και αυτός. Του άρεσε να ξαπλώνει, να κοιτάει τον ουρανό, το ταβάνι, να σκαρώνει σχήματα στα σύννεφα και να καβαλάει τις ράχες των αστεριών που πέφτουν κάνοντας ευχές και πηγαίνοντας βόλτες μαζί τους.

Μεγαλώνοντας, στην εφηβία αγόρασε μηχανάκι και έκανε βόλτες και με αυτό. Μικρές αποδράσεις, Να βρει χώρο να προβάλει τις σκέψεις του, σα θερινό σινεμά, άπλα να κάνει βόλτες με τ αστέρια, ουρανό να παίξει με τα σύννεφα μακριά από τη μουντάδα της πόλης. Του άρεσε κι η πόλη είναι αλήθεια. Εκεί στην πόλη, στις βόλτες του, έπαιζε με τις λέξεις, τις τιθάσσευε, τις μάθαινε να κάνουν αυτό που θέλει, το μυαλό του ήταν ένα τεράστιο τσίρκο και στο χαρτί τα πράγματα έμπαιναν σε μια σειρά, έφτιαχναν μια ιστορία μια παράσταση, εκεί ο χρόνος δεν ήταν γραμμικός, όλα ήταν ένας δρόμος που μπορούσε να πηγαίνει μπρος και πίσω κατά το δοκούν, αλλάζοντας απλά τους χρόνους των ρημάτων και κατ'επέκταση το ρου της ιστορίας..

Θεατές δεν είχε, όχι ακόμα, ήταν νωρίς, μεγαλώνοντας θα είχε πολλούς, θα χρειάζονταν να μεγαλώσει την τέντα, αλλά το εισιτήριο θα ταν πάντα ακριβό, η παράσταση μοναδική και με εκπλήξεις .Όμως είπαμε, ήταν νωρίς. 

Ένα καλοκαίρι, εκεί που είχε αρχίσει να νιώθει έτοιμος για τις πρώτες ανοικτές παραστάσεις  πήρε το μηχανάκι για μια από τις γνωστές του αποδράσεις, εκεί κοντά στη θάλασσα, βράδυ. Τα αστέρια έπεφταν βροχή, καβάλησε κι αυτός ένα. Και χάθηκε μαζί του ακολουθώντας την τροχά του ολόκληρη. Το μηχανάκι παρέμεινε απορρημένο να κοιτάζει. Οι παραστάσεις θα παιρναν αναβολή επ΄αόριστον...


Στο Θ. που μπαίνει στρατό. Κουράγιο!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου