Don Quixote

Don Quixote

30.10.11

Καλημέρα winter time

Κούραση. Σωματική και ψυχική. Ξέρεις πως είναι το συναίσθημα που τρέχεις για να κρατήσεις όλους τους άλλους ικανοποιημένους και νομίζεις πως είσαι και εσύ καλά, αλλά κάποια στιγμή κάθεσαι, παίρνεις μια ανάσα και βλέπεις πως στην πραγματικότητα δεν είσαι; Κάπως έτσι. Μια κατάσταση στην οποία το μυαλό λειτουργεί απλά στη συντήρηση, και το σώμα στα κόκκινα χωρίς όμως ούτε γνώση ουσιαστική του γεγονότος να έχει, αλλά και χωρίς επίσης να μπορεί να το κάνει. Μια ονειρική κατάσταση του χειρότερου τύπου, μια υπόσχεση για Νιρβάνα που σίγουρα δεν εξελίσσεται όπως θα έπρεπε αν και ακολούθησες όλες τις οδηγίες χρήσης. Και πας για ύπνο, και ξυπνάς ακόμα πιο καταπονημένος σωματικά, και το νερό δεν κάνει τίποτα, και κοιτάγεσαι στον καθρέπτη και προσπαθείς να θυμηθείς που πήγαν κάποιες συγκεκριμένες μέρες και γιατί τις άφησες να περάσουν έτσι. Και παίζεις στο μυαλό σου ξανά τα σενάρια, αλλά ξέρεις πως οι ηθοποιοί έφυγαν και δε θα ξαναγυρίσουν, και πως το φιλμ τέλειωσε, και αυτό που έμεινε είναι κάποια καμένα καρέ, "σκόρπια αποτσίγαρα σε μια ζωή τασσάκι" που λέγε κάποια. Κάποια από αυτά άφησαν τα σημάδια τους στο κορμί σου, τά άλλα δεν ήταν τόσο ευγενικά, αφού αφάνισαν ολόκληρα χωριά από τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, και τώρα κανείς δεν έχει μείνει πια να αφηγηθεί την ιστορία.
Καλύτερα έτσι, κάποιες ιστορίες είναι καλύτερο να μένουν κρυφές. Είναι επώδυνο να θυμάσαι. Δε θα μπορούσα να ζούσα με μένα αν θυμόμουν συνέχεια τα άσχημα. Από την άλλη, κάτι πρέπει να χει μείνει για να με τιμωρώ συνεχώς. Σα να μου χω βάλει ένα αόρατο λουρί και να με κρατάω, και όταν πάω να φύγω μου ρίχνω και μια μπανανόφλουδα, έτσι για να γελάσει το κοινό. Και σηκώνομαι, και ξανά το ίδιο. Και κάνω υπόκλιση και το κοινό παραληρεί. Money well spent. Και αυτή η ζάλη συνεχίζει να υπάρχει, και σιγά σιγά γίνεται γλυκιά, και μέσα στο νέφος δε ξεχωρίζεις έυκολα τους άλλους, αλλά ξέρεις πως και οι φίλοι σου είναι εκεί. Και σκέφτεσαι πως ίσως πρέπει να φύγετε, από την άλλη αν και η ασάφεια σε κουράζει, έχει αρχίσει κάπως και σ'αρέσει. Και δε ξέρεις τι να κάνεις και πονάς. Και ξυπνάς. Ο ιδρώτας σου μυρίζει σάπιο και το μπάνιο είναι αναγκαιο. Και σκέφτεσαι αν ήταν όνειρο αλλά δε μπορείς να σαι και σίγουρος. Και σκέφτεσαι πως έχεις μέρες μπροστα σου να το ερευνήσεις. Και χαλαρώνεις, Και κάθεσαι που γράφεις. Και αυτά που γράφεις είναι περίπου αυτά που ζείς. Άλλωστε "reality is a distorted image of the fantasy" που λέει και κάποιος σοφός. Και χαίρεσαι που πανω από όλα είσα ένα παρανοικό ανδροειδές και που κανείς δε σε παρεξηγεί, και στο κάτω κάτω, λατρεύεις να γίνεσαι παρανοικός.

Καλημέρα.

1 σχόλιο:

  1. "reality is a distorted image of the fantasy"
    keep dreaming. Νομίζεις οτι μπορείς να κάνεις τον κόσμο καλύτερο και προσπαθείς να τους ευχαριστείς όλους. Αλλά , αν δε είσαι καλά με σένα τον ίδιο χάνεις απο τον πρώτο γύρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή