"Όταν ξεφεύγεις απ' το χτες και νιώθεις ανακούφιση μεγάλη, γελάν μαζί σου οι στιγμές, που εύκολα σου κλέψανε οι άλλοι..."
Πόσο μάλλον όταν το φευγιό δεν είναι μόνιμο. Όταν οι λογαριασμοί με το παρελθόν μένουν ανοικτοί κι όταν οι συναντήσεις μπορούν να είναι από ένα καθημερινό τυπικό μονόπρακτο, μέχρι επίσημη πρεμιέρα.
Κι όταν τελειώνει όλο αυτό, και γυρνάς στη φωλιά σου, καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι να έχεις το καταφύγιό σου..ένα "σπιτάκι" σαν κι αυτά που είχαμε μικροί, όταν το κυνηγητό ήταν ένα παιχνίδι που άρχιζε και τελείωνε ανάλογα με την όρεξή μας ή έστω με τη φωνή της μάνας...
Σπιτάκι λοιπόν, μέχρι να βρούμε τη δύναμη να ξανατρέξουμε, ή εκείνη τη μεγαλύτερη δύναμη να το σταματήσουμε και να πάμε να παίξουμε κανένα άλλο παιχνίδι, με νόημα και σαφείς κανόνες, με αντιπάλους αληθινούς ανθρώπους κι όχι τον Πινόκιο και τους 40 κλέφτες, ένα παιχνίδι που δεν καταλήγει με εφιάλτες, αγκαλιά στην λεκάνη του μπάνιου ή διπλωμένος μέσα στην μπανιέρα...
Πόσο μάλλον όταν το φευγιό δεν είναι μόνιμο. Όταν οι λογαριασμοί με το παρελθόν μένουν ανοικτοί κι όταν οι συναντήσεις μπορούν να είναι από ένα καθημερινό τυπικό μονόπρακτο, μέχρι επίσημη πρεμιέρα.
Κι όταν τελειώνει όλο αυτό, και γυρνάς στη φωλιά σου, καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι να έχεις το καταφύγιό σου..ένα "σπιτάκι" σαν κι αυτά που είχαμε μικροί, όταν το κυνηγητό ήταν ένα παιχνίδι που άρχιζε και τελείωνε ανάλογα με την όρεξή μας ή έστω με τη φωνή της μάνας...
Σπιτάκι λοιπόν, μέχρι να βρούμε τη δύναμη να ξανατρέξουμε, ή εκείνη τη μεγαλύτερη δύναμη να το σταματήσουμε και να πάμε να παίξουμε κανένα άλλο παιχνίδι, με νόημα και σαφείς κανόνες, με αντιπάλους αληθινούς ανθρώπους κι όχι τον Πινόκιο και τους 40 κλέφτες, ένα παιχνίδι που δεν καταλήγει με εφιάλτες, αγκαλιά στην λεκάνη του μπάνιου ή διπλωμένος μέσα στην μπανιέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου