Διαβάζω σε ένα σάητ: «To 40% της αγοραστικής τους δύναμης έχουν χάσει οι Έλληνες στα χρόνια της κρίσης». Γιατί άραγε οι Έλληνες; Οι μετανάστες έχουν χάσει περισσότερα ή λιγότερα; Εγώ που δουλεύω μαύρα και ο εφοπλιστής που δουλεύουν γι’ αυτόν μαύρα έχουμε χάσει το ίδιο; Μπορώ πλέον να διαβάζω για την άρχουσα τάξη της χώρας και να νιώθω άσχημα που αποτύχαμε σαν χώρα; Που τους απογοητεύσαμε;
«To 40% της αγοραστικής τους δύναμης έχουν χάσει οι Έλληνες στα χρόνια της κρίσης». Και αυτό θα ήταν επικίνδυνο, οριακό σχεδόν. Μετά όμως θα ανοίξω το ραδιόφωνο, θα ακούσω τις ειδήσεις. 13/15 είναι τρομακτικές. Δε μιλάμε για απλή αποθάρρυνση, μιλάμε για τρόμο. Κάποια στιγμή σκέφτηκαν πως με κάτι πρέπει να αποκατασταθεί αυτό το έλλειμμα αγοραστικής δύναμης. Με κάτι που είναι δωρεάν και η εξουσία μπορεί να μοιράσει άφθονα. «Τουλάχιστον 40% πλεόνασμα σε φόβο, εφιάλτες, διαλυμένες ζωές, αυτοκτονίες, μοναξιά στα χρόνια της κρίσης». Όχι για όλους. Αλλά ευτυχώς δε γίνονται τέτοιες έρευνες.
Και μετά θα κάτσω αναπαυτικά, σαν να μη συνέβη τίποτα, στην οθόνη του υπολογιστή μου, στην τηλεόραση, στη βελόνα των FM και θα αγοράσω λίγο ακόμα φόβο. Τσάμπα είναι. Το χρειάζεσαι άλλωστε για να μπορείς να κάθεσαι αναπαυτικά, φρόνιμα. Για να είσαι τέκνο της εποχής.
Και μετά θα κάτσω αναπαυτικά, σαν να μη συνέβη τίποτα, έτσι, για να αυξήσω τα αποθεματικά της χώρας, να κάνω και γω το χρέος μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου