Για τις εξεγέρσεις του μέλλοντος

Θα ήθελα να το είχα σκεφτεί νωρίτερα. Μια συλλογή από ρολόγια που να τα σπάω στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου, κρυμμένα σε ένα συρτάρι, να βγαίνουν έξω στα δύσκολα και να μου δίνουν κουράγιο. Να μου θυμίζουν τις νίκες μας. Να μου θυμίζουν πως και στις ήττες φεύγαμε ζωντανοί, άρα νικητές, να μου θυμίζουν να ελπίζω, να μην κάνω μνημόσυνα, να μη στήνω σύγχρονες Βάρκιζες, να μη μετράω αυτούς που φεύγουν, να τους «φυλακίζω» στο εκεί και να τους τραβάω, άσους στο μανίκι θαρρείς για κείνες τις νύχτες που δεν περνάνε με τίποτα και για κείνα τα απογεύματα που θυμίζουν Δευτέρες. Για να θυμάμαι τους μελλοντικούς αγώνες, τις μελλοντικές νίκες, να τις κοιτάζω με βλέμμα καθαρό, να λαχταρώ τα επόμενα. Να μπορώ να κοιτάξω μπροστά, να κοιτάζω.