Σήμερα το Βερολίνο έχει την τιμητική του:
9/11/1938 η νύκτα των κρυστάλλων.
9/11/1989 η πτώση του τείχους.
Το ότι η ημερομηνία της πτώσης συμπίπτει με την ημερομηνία της μεγάλης σφαγής έκανε αφενός ημέτερους (με την ευρύτατη έννοια προφανώς) να διαλύσουν σαν κρύσταλλα κάποιες ψευδαισθήσεις, αφετέρου στην άλλη πλευρά δημιούργησαν α) τις φωνές που μίλησαν για το τέλος της Ιστορίας (έχουν διαψευσθεί τόσο πανηγυρικά που με ποδοσφαιρικούς όρους θα το λέγαμε διασυρμό), και β) τις φωνές που είπαν να έχουν ένα πλαν β και να αρχίσουν το ξαναγράψιμο της Ευρωπαϊκής ιστορίας, ταυτίζοντας 2 ανόμοια μεταξύ τους πράγματα, δημιουργώντας αναλογίες μεταξύ του ναζισμού και του κομμουνισμού ως "κόκκινου φασισμού" και γενικά προσπαθώντας να σπιλώσουν τον δεύτερο (ως ιδεολογία και όχι ως πρακτική) δημιουργώντας μια Ευρώπη χωρίς μνήμη και άρα χωρίς αντιστάσεις. Τα αποτελέσματα τα ζούμε και εδώ (εξαφάνιση του Εμφυλίου από τα σχολικά βιβλία κτλ).
Υπάρχουμε όμως και κάποιοι άλλοι που πάντα οι Κυριακές του φθινοπώρου μας θυμίζουν ένα Βερολίνο στο οποίο οι άγγελοι εγκαταλείπουν την αθανασία και την ασφάλεια του να μην έχεις φύλο για να ερωτευτούν μιαν ακροβάτη. Και το ρίσκο τους βγαίνει. Και ξέρεις, ε, στο τέλος εμείς θα κερδίσουμε. Και θα είναι σαν κάποια Κυριακή του Νοέμβρη, απόγευμα.
9/11/1938 η νύκτα των κρυστάλλων.
9/11/1989 η πτώση του τείχους.
Το ότι η ημερομηνία της πτώσης συμπίπτει με την ημερομηνία της μεγάλης σφαγής έκανε αφενός ημέτερους (με την ευρύτατη έννοια προφανώς) να διαλύσουν σαν κρύσταλλα κάποιες ψευδαισθήσεις, αφετέρου στην άλλη πλευρά δημιούργησαν α) τις φωνές που μίλησαν για το τέλος της Ιστορίας (έχουν διαψευσθεί τόσο πανηγυρικά που με ποδοσφαιρικούς όρους θα το λέγαμε διασυρμό), και β) τις φωνές που είπαν να έχουν ένα πλαν β και να αρχίσουν το ξαναγράψιμο της Ευρωπαϊκής ιστορίας, ταυτίζοντας 2 ανόμοια μεταξύ τους πράγματα, δημιουργώντας αναλογίες μεταξύ του ναζισμού και του κομμουνισμού ως "κόκκινου φασισμού" και γενικά προσπαθώντας να σπιλώσουν τον δεύτερο (ως ιδεολογία και όχι ως πρακτική) δημιουργώντας μια Ευρώπη χωρίς μνήμη και άρα χωρίς αντιστάσεις. Τα αποτελέσματα τα ζούμε και εδώ (εξαφάνιση του Εμφυλίου από τα σχολικά βιβλία κτλ).
Υπάρχουμε όμως και κάποιοι άλλοι που πάντα οι Κυριακές του φθινοπώρου μας θυμίζουν ένα Βερολίνο στο οποίο οι άγγελοι εγκαταλείπουν την αθανασία και την ασφάλεια του να μην έχεις φύλο για να ερωτευτούν μιαν ακροβάτη. Και το ρίσκο τους βγαίνει. Και ξέρεις, ε, στο τέλος εμείς θα κερδίσουμε. Και θα είναι σαν κάποια Κυριακή του Νοέμβρη, απόγευμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου