Απόηχος

40 χρόνια σκέπαζε τα πάντα ο αχός του Πολυτεχνείου και τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός μπορούμε πλέον να δούμε λιγάκι καλύτερα. "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", φώναζαν οι φοιτητές το 1973. Σου έδωσαν ψωμί, μη το αρνηθείς, τόσο που σε τύφλωσε και ξεπέρασες πολύ εύκολα το ότι δεν σου έδωσαν στάλα παιδεία. Τι να την έκανες άλλωστε, αγόραζες εκπαίδευση του κιλού από τα φροντιστήρια και πτυχία από τη Βουλγαρία. Δε χρειάστηκε καν να σε πείσουν, πείστηκες μόνος σου πως ήταν το ίδιο. Όπως πείστηκες πως η πληθώρα κατασκευασμένων επιλογών ήταν η πραγματική ελευθερία. Έτσι μετρούσες και σύγκρινες, με παπούτσια, γαρύφαλα, ψηλοτάκουνες γκόμενες, έτσι έμαθες και τα παιδιά σου. Και ΄τώρα έρχονται να σου πάρουν το ψωμί και μαζί μ'αυτό και την κατασκευασμένη σου ελευθερία και πως θα τους πολεμήσεις όταν δε ξέρεις 2 γραμμές ιστορία, όταν δε ξέρεις την τάξη σου, όταν δεν ξέρεις τους αγώνες της; 

Αυτή τη φορά ξεκίνα από την ΠΑΙΔΕΙΑ. Μη με κοιτάς, δε χρειάζονται φροντιστήρια, θα στα πει ο διπλανό σου, αυτός που θα σου δώσει το χέρι όταν βγείτε στο δρόμο, αυτός που θα σε σηκώσει όταν πέσεις, αυτός που θα σε τραβήξει μακριά σου όταν πάνε να σε πιάσουν-θα σου χαρίσει ελευθερία, θα μάθετε μαζί τι θα πει παιδεία, τι θα πει ιστορία, αγώνες, θυσίες και αίμα. Με τον καλό ή τον άσχημο τρόπο. Κι αυτό είναι κάτι που δεν αγοράζεται όσο ψωμί και να χεις. Άντε ξεκίνα, είμαστε, δυστυχώς, ακόμα στη αρχή.