1 ΚΛΙΚ και 2 ΜΑΧ αριστερά

Αν υπάρχει μια γενιά χειρότερη από αυτή του πολυτεχνείου, είναι η επόμενη. Η "δίχως κατοχή και πείνα", αυτή που έκανε παντιέρα της την σεξουαλική απελευθέρωση και επανάστασή της το (κακό της) γαμήσι.

Αυτοί που όταν τελείωσαν οι εποχές του MAXιμαλισμού, σώπασαν τα ΚΛΙΚ των φωτογραφικών και τελείωσε η βενζίνη της Ουισκάρας, πήραν τα φουσκωμένα τους ΕΓΩ και ένα μολύβι και τα ανακάτεψαν με την επανάσταση, πουλώντας φανταχτερές λεξούλες για να συνεχίσουν να γαμάνε, κάνοντας εν τέλει την επανάσταση σαν τα κακά τους, ανεπαρκή, γαμήσια. Σαν την κακιά τους, ανεπαρκή αφήγηση, σαν την κακιά τους, αδιάφορη εποχή. 

Λες κι η πέτρα η μολότωφ, το χέρι του συντρόφου στην αλυσίδα πιάνεται όπως πιάνουν τον πούτσο ή το μουνί τους και λες και ο έρωτας τον οποίο κοιτούσε κατάματα ο άνθρωπος μέχρι να ρθει η ώρα τους έχει καμιά σχέση με τα αδηφάγα γαμήσια επιβεβαίωσής τους. 

Λες και οι Τατσόπουλοι έχουν σχέση με τους Λειβαδίτηδες

Λέξεις κενές περιεχομένου. Σαν το "σοσιαλιστικό" στο ΠΑΣΟΚ.

Εντουάρντο Γκαλεάνο (1940-2015)

Κανένας δεν είναι από πουθενά.
Μερικοί προσπαθούν να συντηρήσουν τις αυταπάτες και δημιουργούν νοσταλγίες, ιδιοκτησίες, ύμνους και σημαίες.
Ανήκουμε όλοι στους τόπους που δεν γνωρίσαμε.
Αν υπάρχει νοσταλγία, είναι για τα πράγματα που ποτέ δεν είδαμε, για τις γυναίκες που μαζί δεν κοιμηθήκαμε κι ούτε ονειρευτήκαμε και για τους φίλους που δεν αποκτήσαμε ακόμα, τα βιβλία που δεν διαβάσαμε, τα φαγητά που αχνίζουν στη χύτρα κι ακόμα δεν τα δοκιμάσαμε.
Αυτή είναι η αληθινή νοσταλγία, η μοναδική...

Λέει ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο στη "Σκιά της Σκιάς"

Κι αν έκανε κάτι καλά αυτός ο Γκαλεάνο, αυτό ο συν-εφευρέτης της χρονοτοπομηχανής που λέγεται βιβλίο, είναι να σε κάνει να νοσταλγείς μέρη που ποτέ δεν επισκέφτηκες. Καλό ταξίδι εδώ γύρω!